مناجات شعبانیه

بخشی از کتاب المراقبات تألیف آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی :
مناجات شعبانیه از آن حضرت بسیار معروف است و آن در نزد اهلش مناجاتى است عزیز و ازاین‌روى، به شعبان انس مى‌یابند، بلکه انتظارش را کشیده، مشتاق حلولش مى‌گردند و به درستى که در آن مناجات، علومى است والا از چگونگى معامله بنده با خداوند متعال و وجوه ادب‌ورزى، در طریقه معرفت حق و نیز مسئلت و دعا و استغفار به درگاه خداوند متعال و استدلال‌هایى لطیف که براى استحکام مقام امید و رجا مناسب حال مناجات است و سزاوار مقام عبودیت و در آن دلالت‌هاى صریح واضحى وجود دارد، در خصوص معانى قرب و لقا که به سبب آن شبهه‌هاى اهل سلوک و شک‌هاى اهل انکار و وحشت اهل تردید برطرف مى‌گردد.............

الهی نامه

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی :
الهى یقینم را زیاد گردان و اضطرابم را به اطمینان مبدّل کن و آنى را که در آخر خواهى کنى در اوّل کن که شفاعت آخرین از آن ارحم الراحمین است.
الهى هراس حسن از خویش بیش از اهرمن است که این دشمن بیگانه است و آن آشنا و هم‌خانه.

حقیقت روزه

بخشی از کتاب المراقبات تألیف آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی :
همانگونه که در روایت آمده ، همین مقدار که روزه براى خدا باشد کافى است . ولى سزاوار است وقتى سالک روزه مى گیرد، اعضاى بدن او نیز روزه باشند، همانطور که از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده : ((هنگامى که روزه گرفتى ، گوش ، چشم ، مو و پوست تو نیز باید روزه بگیرند.)) - امام (علیه السلام ) غیر از این ، اعضاى دیگرى را نیز شمردند - ولى همین که پوست و مو را ذکر فرمودند، کافى است بدانیم لازم است تمام اعضاى بدن روزه بگیرند. و خلاصه اینکه روزه خواص ‍ تنها روزه شکم و فرج نیست ، بلکه سایر اعضا را نیز شامل مى شود. چنانچه روزه خواص خواص ، روزه تمام اعضاى بدن به اضافه ...........

فنا

فصل ششم از کتاب اوصاف الاشراف خواجه نصیر الدین طوسی :
قال اللّه تعالى: کُلُّ شَیْءٍ هٰالِکٌ إِلاّٰ وَجْهَهُ   
در وحدت، سالک و سلوک، و سیر و مقصد، و طلب و طالب و مطلوب نباشد، کلّ شیء هالک الاّ وجهه، و اثبات این سخن و بیان هم نباشد و نفى این سخن و بیان هم نباشد، و اثبات و نفى متقابلانند و دوئى مبدا کثرت است آنجا نفى و اثبات نباشد، و نفى نفى و اثبات اثبات هم نباشد، و نفى اثبات و اثبات نفى هم نباشد.............

زیارت امام حسین علیه السلام

برگرفته از کتاب ادب فنای مقربان،حضرت آیت الله جوادی آملی:
امام صادق (علیه ‏السلام) فرمود: امام حسین (علیه‏ السلام) را زیارت کنید، هرچند که سالی یک بار باشد؛ زیرا هر کس عارف به حقّ او باشد و زیارتش کند، پاداشی جز بهشت ندارد، از رزق واسعی بهره ‏مند می‏ شود و خداوند گشایشی در کار او ایجاد می ‏کند.
امام صادق (علیه‏ السلام) فرمود: خداوند چهار هزار فرشتهٴ ژولیده موی غبارغم گرفته را موکّل قبر امام حسین (علیه ‏السلام) کرده که تا روز قیامت برای او گریه می‏ کنند. پس کسی که عارف به حق آن حضرت باشد و زیارتش کند، آن ملائکه، وی را همراهی می‏ کنند تا به مأمنش برسانند...........

رفاقت

مطلبی پیرامون رفاقت به بیان مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد بهاری از شاگردان آخوند ملا حسینقلی همدانی :
الحاصل چون بنا بود اشاره به کیفیت رفاقت در سفر و غیره بشود، پس بدان ایّدک اللّه تعالى للعمل اینکه باید با هرکه ارادۀ رفاقت دارى باید اغراض دنیویه از رفاقت او نداشته باشى، زیرا که مأیوس خواهى بود بلکه مؤاخات تو با او للّه و فى اللّه باشد و اخبار اهل بیت (ع) در مدح این نحو مؤاخات متواتر معنوى است، پس بعد از تحقق این غرض آن‌وقت باید امورى چند هم در آن طرف مقابل ملحوظ باشد، چه اینکه هرکسى صلاحیت اخوّت فى اللّه را ندارد، و باید جامع صفات چندى اقلا باشد و لذا رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله فرمودند «المرء على دین خلیله فلینظر احدکم من یتخالل»...........

راه حق

بخشی از کتاب نشان از بی نشانها از فرمایشات مرحوم آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی :
شیخ ابوسعید رحمة الله علیه که از بزرگان مشایخ است ، مى فرماید: التوصف التکلّف.
تو را بدتر از توئى تو نیست ، چون به خویشتن مشغول گشتى از خدا بازمانى . چنانکه رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: اعدى عدوک نفسک التى بین جنبیک یعنی : دشمن ترین دشمنان تو، نفس تو است که میان دو پهلویت قرار دارد و نیز در حدیث قدسى وارد شده است که وقتى سؤ ال شد: کیف الطریق الیک یعنى : راه بسوى تو چگونه است ؟ جواب آمد دع نفسک و تعال یعنى : نفس خود را رها کن ، و بیا.
یک قدم بر سر وجود بنه    وان دگر بر در ودود بنه......

حق الیقین 2

فصل دوم از رساله حق الیقین اثر عارف کامل شیخ محمود شبستری :
باب دوّم‌ در ظهور صفات حق تعالى و بیان مقام علم‌:
چون محقق شد که‌ ادراک هستى جزوى کل‌ هستى‌ها را ضرورى است،ببایددانست که وقت‌ها ادراک هستى کلى مظهر و آیینه ادراک جزوى بود و این مقام معرفت‌است.نص:أَ وَ لَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ‌( ۵٣ / ۴١ )واَللّٰهُ نُورُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ‌( ٣۵ / ٢۴ )و من عرف نفسه‌فقد عرف ربه مبین این مقام است.

و گاه به عکس این بود که مقام علم است.و آیات:سَنُرِیهِمْ آیٰاتِنٰا فِی اَلْآفٰاقِ‌  ( ۵٣ / ۴١ )وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَ فَلاٰ تُبْصِرُونَ‌  (  ٢١ / ۵١ )مبین این مقام است.بلکه بیشتر آیات تنزیل و اخبار وآثار در این قسم وارد است،از آنکه به افهام اقرب است و مستلزم ادراک ادراک است،که‌حکمت بعثت رسل و انبیا است.آن‌چنان که بیان کرده شود.إِنَّمٰا أَنْتَ مُذَکِّرٌ(21/88)کَلاّٰ إِنَّهٰاتَذْکِرَةٌ  ( ١١ / ٨٠ )..........

ذکر یونسیه

بخشی از رساله نور على نور در ذکر و ذاکر و مذکور اثر آیت الله حسن حسن زاده آملى:
خداوند سبحان در فضیلت ذکر یونسى در سوره مبارکه انبیاء فرموده است : و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر علیه فنادى فى الظلمات ((ان لا اله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین )) فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجى المومنین .
در تاثیر این ذکر شریف یعنى لا له الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین به سه جمله فاستجبنا له ، و نجیبناه من الغم ، و کذلک ننجى المومنین دقت به سزا اعمال گردد، به خصوص به جمله اخیر که مفاد آن عام است که وعده فرموده است شامل همه مومنین مى باشد.........

فیه ما فیه 2

فصلی از کتاب فیه ما فیه مولوی :
یکى مى‌گفت که «مولانا سخن نمى‌فرماید.» گفتم آخر، این شخص را نزد من خیال من آورد. این خیال من با وى سخن نگفت که چونى یا چگونه‌اى. بى‌سخن، خیال او را اینجا جذب کرد. اگر حقیقت من او را بى‌سخن جذب کند و جاى دیگر برد، چه عجب باشد؟سخن سایۀ حقیقت است و فرع حقیقت. چون سایه جذب کرد، حقیقت به طریق اولی. سخن بهانه است. آدمى را با آدمى آن جزو مناسب جذب مى‌کند، نه سخن. بل که اگر صدهزار معجزه و بیان و کرامات بیند، چون در او از آن نبى و از آن ولى جزوى نباشد مناسب، سود ندارد. آن جزو است که او را در جوش و بى‌قرار مى‌دارد. در که از کهربا اگر جزوى نباشد، هرگز سوى کهربا نرود. آن جنسیّت میان ایشان خفى‌ست، در نظر نمى‌آید.............

اهمیت کتاب المراقبات

تقریظ علامه طباطبایی(به همراه ترجمه فارسی) بر کتاب ارزشمند المراقبات آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی:
بسمه تعالى
اللّهمّ ربّنا لک الأسماء الحسنی، و الأمثال العلیا، و الکبریاء و الآلاء، ربّنا إنّا نحمدک بما حمدت به نفسک، و نثنی علیک بما أثنیت به على نفسک، و نصلّی على عبدک و رسولک محمّد و آله-صلّى اللّه علیه و آله-ربّنا و نسألک أن لا تزیغ قلوبنا بعد إذ هدیتنا، و أن تهب لنا من لدنک رحمة إنّک أنت الوهّاب.
فهذه أسطر أعلّقها على کتاب أعمال السّنة للعلم الحجّة الآیة، المرحوم، الحاجّ المیرزا جواد آقا الملکیّ التبریزیّ قدّس سرّه، و لست أرید بها أن أمدح هذه الصحیفة الجلیلة، أو أثنی على مؤلّفه العظیم، فلیست هی إلاّ بحرا زاخرا لا یوزن بمنّ و لا صاع، و لا هو إلاّ علما شامخا لا یقدّر بشبر أو ذراع، و کفى بالقصور عذرا و بالیأس عن البلوغ راحة،..............

تأثیر صاحبان نفس

بخشی از کتاب امام مهدی موجود موعود تألیف آیت الله جوادی آملی :
در حوزه و دانشگاه سلسله ‏ای از مفاهیم و علوم آموخته می‏شود که از آن‏ها به علوم حصولی یاد می‏گردد.
این علوم، حتی در عقلی‏ترین شکل خود یعنی فلسفه نیز به عالم خارج راه ندارند و مشکلی را نمی‏گشایند، زیرا همه آموزه‏های علوم حصولی درحدّ صورت ذهنی هستند و آنجا هم که سخن از جهان بیرون به میان می‏آورند.............

ظاهر و باطن قرآن

بحثی پیرامون ظاهر و باطن قرآن به بیان علامه طباطبایی :
چنانکه فهمیدیم قرآن کریم با بیان لفظى خود مقاصد دینى را روشن مى کند و دستوراتى در زمینه اعتقاد و عمل به مردم مى دهد ولى مقاصد قرآن تنها به این مرحله منحصر نیست بلکه در پناه همین الفاظ و در باطن همین مقاصد مرحله اى معنوى و مقاصدى عمیقتر و وسیعتر قرار دارد که خواص با دلهاى پاک خود مى تواند بفهمند........

وحدت و محبت

بررسی وحدت شخصی وجود در تمهید القواعد به قلم آیت الله جوادی آملی:
حمدْ خدایی را که تمام حقیقتِ هستی است: ﴿هو الأوّل و الآخر و الظاهر و الباطن﴾ و سپاسْ معبودی را که با همه اشیا و اشخاص هست: ﴿هو معکم أینما کنتم﴾ و ثنا آفریدگاری را رواست که هر چیزی جز او فانی و هالک است: ﴿کل من علیها فان ٭ و یبقی وجه ربّک ذو الجلال و الإکرام﴾، ﴿کل شی‏ء هالک إلاّ وجهه﴾  و ستایش پروردگاری را بجاست که به هر سو بنگرید، چهره او را می‌یابید: ﴿اینما تولّوا فثمّ وجه الله﴾  و نیایش به درگاه خدایی سزاست که هر چیزی جز او سراب و باطل است...........

فیه ما فیه 1

فصلی از کتاب فیه ما فیه مولانا جلال الدین محمد بلخی:
تواتر شنیدن گوش فعل رؤیت مى‌کند و حکم رؤیت دارد. آن چنان که از پدر و مادر خود زادى، تو را مى‌گویند که از ایشان زادى. تو ندیدى به چشم که از ایشان زادى، امّا به این گفتن بسیار تو را حقیقت مى‌شود-که اگر بگویند که «تو از ایشان نزادى،» نشنوى.
و همچنان که بغداد و مکّه را از خلق بسیار شنیده‌اى به تواتر که هست. اگر بگویند که «نیست» و سوگند خورند، باور ندارى. پس دانستیم که گوش چون به تواتر شنود، حکم دید دارد.همچنان که از روى ظاهر تواتر گفت را حکم دید مى‌دهند، باشد که یک شخصى را گفت او حکم تواتر دارد-که او یکى نیست، صدهزار است، پس یک گفت او صدهزار گفت باشد.............