شراب روحانی

غزلی از شیخ بهایی

ساقیا! بده جامی، زان شراب روحانی
تا دمی برآسایم زین حجاب جسمانی
بهر امتحان ای دوست، گر طلب کنی جان را
آنچنان برافشانم، کز طلب خجل مانی
بی وفا نگار من، می کند به کار من
خنده های زیر لب، عشوه های پنهانی
دین و دل به یک دیدن، باختیم و خرسندیم
در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟.......

زهد

در کشکول شیخ بهایی آمده است :
از کتاب المعیشه، از امام صادق جعفر بن محمد (ع)، زهد بدنیا، تباه ساختن مال وتحریم حلال نیست.بل زهد آن است که بدانچه در دست تو است...........

عاشقانه

عاشقانه ای از شیخ بهایی
آتـش بـه جـانـم افـکـنـد، شـوق لـقـای دلـدار         از دسـت رفـت صـبـرم، ای نـاقـه! پـای بر دار
ای سـاربـان،! خـدا را؛ پـیـوسـتـه متصل ساز         ایــوار را بـه شـبـگـیـر، شـبـگـیـر را بـه ایـوار
در کــیـش عـشـقـبـازان، راحـت روا نـبـاشـد         ای دیده اشک می‌ریز،ای سینه! ...........

دل یک دله کن

مرحوم آیت الله خوشوقت نقل می فرمودند: آیت الله سیّد علی قاضی از یکی از شاگردانشان بسیارتعریف می فرمودند و به او علاقه زیادی داشتند . هنگامیکه  دیگر شاگردان  ایشان  علت این  علاقه را جویاشده بودند آقای قاضی فرمودنده بودند: او وقتی به نزد من می آید  همه اش می آید  و هنگامیکه می رود همه اش می رود.(یعنی دل به غیر حق متعال نداده است ،حتی به استادش آیت الله قاضی!)

شیخ بهائی چه زیبا سروده است :

تا   کی  به  تمنای  وصال  تو   یگانه

اشکم شودازهرمژه چون سیل روانه

خواهد به سرآید،شب هجران تویانه؟

ای  تیر  غمت را  دل  عشاق ........