هو

پژمان بختیاری

تو صفا دِهِ عشق و وفای منی

تو فرشته بام و سرای منی

تو نمکزن شور و نوای منی

تو بقا، تو نشان بقای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو برون ز تصرّف آب و گلی

تو نشاط روان، تو فروغ دلی

تو به دیده مهی، تو به سینه دلی

تو تجسّم عشق و صفای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو نواگر هستی ما شده ای

تو خدا نه، که نور خدا شده ای

عجبا عجبا که چه ها شده ای

تو نه قبله، که قبله نمای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو ترانه صبح امید منی

تو خلاصه گفت و شنید منی

تو تبسّم عید سعید منی

تو سرود منی، تو نوای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو مؤید ختم رسل شده ای

دو جهان شده جزء و، تو کل شده ای

همه گل، همه نکهت گل شده ای

تو چراغ امید و سرای منی

تو دلیل وجود خدای منی

نه ثناگر عزّت ذات توام

که چو آینه محو صفات توام

به کرشمه حسن تو مات توام

تو فزون ز محیط ثنای منی

تو دلیل وجود خدای منی

تو ز هو طلبی همه هو شده ای

ز پرستش او همه او شده ای

همه او شده ای، چه نکو شده ای

تو ولا، تو فروغ ولای منی

تو دلیل وجود خدای منی