راه عرشیان

مطلبی از مرحوم آیت الله بهاءالدینی:
برای آدم شدن و ورود به وادی سیر و سلوک، سیره عملی ائمه دین علیهم السلام را نصب العین خود قرار دهید که غیر از در خانه این خانواده، هیچ کجا خبری و چیزی نیست و هر کجا جای پای عرفان و شناخت را دیدید، بدانید که ارتباط با ائمه علیهم السلام آنجا بود، گرچه شهرت به خلاف آن باشد و بدون ارتباط با ائمه معصومین عرفان دروغ است. آنچه ما فهمیده ایم این است.تمام مراحلی که برای سالک الی الله ذکر شده و آنچه به نظر دیگران نرسیده است. همه را حضرت امیر، امام السالکین و معراج العارفین بدان اشاره فرموده است:
«قَدْ أَحْیَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِیلُهُ.........

حقیقت دنیا

نهج البلاغه

حکمت 126

ترجمه انصاریان

و قال امام علی (علیه السلام) وقد سمع رجلا یذمّ الدنیا:
أیها الذام للدنیا، المغتر بغرورها، المنخدع بأباطیلها، أتفتتن بها ثم تذمّها! أنت المتجرّم علیها أم هی المتجرمة علیک! متى استهوتک، أم متى غرتک! أبمصارع آبائک من البلى، أم بمضاجع أمهاتک تحت الثرى! کم عللت بکفیک،............
امام علی علیه السلام وقتى که شنیدند مردى دنیا را نکوهش مى کند، چنین فرمودند: 
اى کسى که دنیا را نکوهش مى‌کنى، در حالى که به نیرنگ آن فریفته‌اى، و به اباطیلش گول خورده‌اى، آیا فریفتۀ دنیایى و آن را مذمت مى‌نمایى؟ ! تو بر گردن دنیا گناه بار مى‌کنى یا دنیا بر گردن تو ؟ چه زمان دنیا تو را سرگردان کرد یا چه وقتى فریبت داد؟ آیا به جایگاهى که پدرانت افتادند و پوسیدند تو را فریفت؟ یا به خوابگاه مادرانت در زیر خاک؟ چه اندازه به دستهایت به رفع بیمارى اقدام کردى !..........

نامه های قدسی

از رشحات قلم سعادت رقم مجمع الفضائل و المعانى و مفخر الافاضل و الاعالى صاحب النفس الزکیة و الانفاس القدسیة الذى قلبه الملکوتى مشکوة انوار العرفان و صدره القدسى مخزون اسرار السبحان علم لاعلام و البحر القمقام و شمس الظّلام العالم الزاهد الآخوند ملا حسینقلى الهمدانى قدّس سرّه العزیز:
 بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلى الله على خیر خلقه محمد و آله الطاهرین .
و بعد بر طالبان نجات و سعادت ابدى مخفى نماناد که اهل نجات دو طایفه مى باشند:
یکى طایفه اصحاب یمین و طایفه دیگر مقربین اند، و اگر طالب سعادت عمل به وظیفه اصحاب یمین که عبارت از ترک معصیت باشد نمود از آنها خواهد شد، و مقربین علاوه بر آنها وظیفه دیگر دارند که غرض بیان آنها نیست ، اولا باید فهمید که اگر شخص انسانى فهمید، حقارت و پستى خود را همچنین بعد از آن فهمید عظمت و قدرت حضرت ملک الملوک را البته خواهد فهمید که قدم جراءت برداشتن و اقدام به معصیت نمودن در حضور چنین سلطان عظیم الشاءن در نهایت قبح و شناعت و بدبختى مى باشد، چرا غافل است از قدرت قادرى که اگر اراده نماید. فناى همه موجودات را به محض اراده آن سلطان عظیم الشاءن همگى به باد فنا رفته ، ملحق به معدومات خواهد شد.........

غفلت

چراغی فروزان در کلمات آیت الله مصباح یزدی :
از نظر قرآن کریم ریشه همه مفاسد اخلاقی به یک چیز برمی‌گردد و در مقابل ریشه مبارزه با مفاسد اخلاقی و معالجه آن‌ها نیز یک چیز است. خداوند در آیه 179 سوره اعراف می‌فرماید: وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَّ یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَـئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَـئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ؛ ما بسیاری از جنیان و انسیان را برای جهنم پدید آوردیم.  لام در جمله «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ» برای غایت است و به این معناست که ما بسیاری از جنیان و انسان‌ها را پدید آوردیم که نهایت سیرشان جهنم خواهد بود. این‌ها کسانی هستند که نیروی عقلانی، تفکر و فهم صحیح به آن‌ها داده شده، اما از آن استفاده نمی‌کنند..........

طریقۀ گسترش ذکر

بعضی از مطالب بر خلاف ظاهر ساده شان در صورت به کار بستن اثری بسیار زیاد در رشد و تعالی انسان دارند به نظر بنده این مطلب از آیت الله مصباح یزدی این گونه است :
راه رسوخ یافتن یاد خدا در دل انسان و گسترش آن در تمام شؤون زندگى انسان، تلاش در عمق یافتن و نیز تداوم آن است. باید براى رسیدن به درجات عالى ذکر، هم بر تعداد و کمیّت ذکر خدا بیفزاید و هم باید بکوشیم توجهمان به خداوند عمق و کیفیت بیشترى پیدا کند...........

دو نوع عبادت

آنچه انسان را رشد می دهد،عبادت پروردگار متعال است و عبادت در دو بُعد جوارحی و قلبی ممکن است .اعمال قلبی اعمالی است که انسان در آن بدون استفاده از جسم  و بدن خویش به عبادت پروردگار متعال.......

وز یاد او چنان شدم که او شدم

ذکر الله در بیان بهجت عارفان :

در ذکر الله و یاد خدا، اهلش مى دانند که چه اتفاقى مى افتد. همین قدر خودش ، خودش مى شود، وز یاد او چنان شدم که او شدم........

مستی حضور

آنچه در پیش روست چراغیست  بس  پر فروز در  سیر به  سوی محبوب  از بیانات  آیت  الله مصباح یزدی :

قرآن کریم از قول حضرت ابراهیم علی‌نبینا‌ و‌ آله‌ علیه‌‌ السلام نقل می‌کند که گفت:

إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ؛

رویم را ، روبه‌ رو کردم  با خدایی که زمین  و آسمان را  آفرید.

گاهی انسان با شخصی بزرگ مواجه می‌شود و آن چنان محو صورت او می‌شود که اصلا توجهی به غیر او ندارد. این همان حالت «وَجَّهْتُ وَجْهِی» است.......