هو

در توحید صدوق از امام‌صادق علیه‌السّلام از آبائشان از أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام روایت میکند:
رَأَیْتُ الخِضْرَ عَلَیهِ‌السَّلامُ فى الْمَنامِ قَبْلَ بَدْرٍ بِلَیْلَةٍ، فَقُلْتُ لَهُ: عَلِّمْنى شَیْئًا أُنْصَرُ بِهِ عَلَى الاْءَعْدآءِ. فقالَ: قُلْ: یا هُوَ، یا مَنْ لا هُوَ إلّا هُوَ. فَلَمّا أَصْبَحتُ قَصَصْتُها عَلى رَسولِ‌اللَهِ صَلَّى‌اللَـهُ‌عَلَیْهِ‌وَءَالِهِ‌وَسَلَّمَ فقالَ لى: یا عَلىُّ عُلِّمْتَ الاِسْمَ الاْءَعْظَمَ. فَکانَ عَلَى لِسانى یَوْمَ بَدرٍ.وَ أَنَّ أَمیرَالْمُؤْمِنینَ عَلَیْهِ‌السَّلامُ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَهُ أَحَدٌ، فَلَمّا فَرَغَ قالَ: یَا هُوَ، یا مَنْ لا هُوَ إلّا هُوَ، اغْفِرْلى وَانْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ. وَ کانَ عَلىٌّ عَلیهِ‌السَّلامُ یَقولُ ذَلِکَ یَوْمَ صِفّینَ وَ هُوَ یُطارِدُ، فقالَ لَهُ عَمّارُبْنُ‌یاسِرٍ: یاأَمیرَالْمُؤْمِنینَ، ما هَذِهِ الْکِنایاتُ؟ قالَ: اسْمُ اللَهِ الأَعْظَمُ وَ عِمادُ التَّوْحیدِ لِلَّهِ؛ لا إلَهَ إلّا هُوَ. ثُمَّ قَرَأَ: شَهِدَ اللَهُ أَنَّهُو لاَ إِلَـهَ إلّا هُوَ وَ ءَاخِرَ الْحَشْرِ، ثُمَّ نَزَلَ فَصَلَّى أَرْبَعَ رَکَعاتٍ قَبْلَ الزَّوالِ.
یک شب قبل از جنگ بدر حضرت خضر علیه‌السّلام را در خواب دیدم و به او گفتم: به من چیزى بیاموز که به‌واسطه آن در جنگ با دشمنان یارى گردم. گفت: بگو: یا هُوَ، یا مَن لا هُوَ إلّا هُوَ (اى هویّت مطلقه، اى کسى که هیچ هویّتى در عالم نیست مگر هویّت او.) چون صبح نمودم، آن رؤیا را براى رسول خدا صلّى‌اللـه‌علیه‌وآله‌وسلّم حکایت کردم، حضرت به من فرمودند: اى على، اسم أعظم به تو تعلیم داده شده‌است. و آن ذکر در روز غزوه بدر دائما بر زبان من بود. و أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام سوره قُلْ هُوَ اللَهُ أَحَدٌ را قراءت فرمود و چون فارغ شد گفت: یا هُوَ، یا مَن لا هُوَ إلّا هُوَ؛ مرا مورد مغفرت خود قرار بده و بر گروه کافرین پیروز نما. و أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام در روز جنگ صفّین نیز در حال جنگ و نبرد همین کلمات را میفرمود. عمّار بن یاسر به حضرت عرض کرد: یا أمیرالمؤمنین، این کنایات و ألفاظ مبهم چیست؟ حضرت فرمود: این ألفاظ، اسم أعظم خداوند است و ستون توحیدِ خداوند است، هیچ معبودى جز او نیست. سپس آن حضرت آیه شریفه شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إلّا هُوَ و آیات آخر سوره حشر را قراءت فرمود، و از مرکب فرود آمد و چهار رکعت نماز پیش از زوال بجاى‌آورد.
علاّمه طهرانی در یکى از جُنگهاى خطّى خود از علاّمه طباطبائى قدّس‌سرّه نقل مى‌کنند:
«ذکر یا هو خیلى ذکر حادّى است، و لذا مشایخ و أساتید أخلاق این ذکر را بسیار با احتیاط و در موارد بسیار نادرى مى‌دهند و با تعداد کم؛ مثلاً ذکر جلاله یا توحید یا لا هو إلّا هو را سه هزار مرتبه یا پنج هزار مرتبه مى‌دهند ولى ذکر یا هو را پانصد مرتبه یا هفتصد مرتبه مى‌دهند.