شیخ بهائی چه زیبا سروده است :
تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شودازهرمژه چون سیل روانه
خواهد به سرآید،شب هجران تویانه؟
ای تیر غمت را دل عشاق ........
در ذکر الله و یاد خدا، اهلش مى دانند که چه اتفاقى مى افتد. همین قدر خودش ، خودش مى شود، وز یاد او چنان شدم که او شدم........
قرآن کریم از قول حضرت ابراهیم علی‌نبینا و آله علیه السلام نقل می‌کند که گفت:
إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ؛
رویم را ، روبه رو کردم با خدایی که زمین و آسمان را آفرید.
گاهی انسان با شخصی بزرگ مواجه میشود و آن چنان محو صورت او میشود که اصلا توجهی به غیر او ندارد. این همان حالت «وَجَّهْتُ وَجْهِی» است.......
چند دقیقه شما دوستان را دعوت میکنم به خواندن و فکر کردن در مطلبی از آیت الله بهاءالدینی شخصیتی که الحق عقل محض بودند:
کسى که عقل ندارد، توحید و معرفت ندارد،نماز از این شخص..........
