دل یک دله کن
دوشنبه, ۳۰ دی ۱۳۹۲، ۱۰:۲۸ ب.ظ
مرحوم آیت الله خوشوقت نقل می فرمودند: آیت الله سیّد علی قاضی از یکی از شاگردانشان بسیارتعریف می فرمودند و به او علاقه زیادی داشتند . هنگامیکه دیگر شاگردان ایشان علت این علاقه راجویاشده بودند آقای قاضی فرمودنده بودند: او وقتی به نزد من می آید همه اش می آید و هنگامیکه می رود همه اش می رود.(یعنی دل به غیر حق متعال نداده است ،حتی به استادش آیت الله قاضی!)
شیخ بهائی چه زیبا سروده است :
تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شودازهرمژه چون سیل روانه
خواهد به سرآید،شب هجران تو یانه؟
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول وتوغایب زمیانه
رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه راپیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهدسوی مسجد شد ومن جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید ومن صاحب خانه
هر درکه زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسارنشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا ،عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم من ،که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد ، راه تو پوید
دیوانه برون از همه ، آیین تو جوید
تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید
هر کس به زبانی صفت حمد توگوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه
بیچاره بهائی که دلش زار غم توست
هرچندکه عاصی است زخیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر خیالی به امید کرم توست
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول وتوغایب زمیانه
رفتم به در صومعهٔ عابد و زاهد
دیدم همه راپیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهدسوی مسجد شد ومن جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید ومن صاحب خانه
هر درکه زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسارنشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا ،عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم من ،که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد ، راه تو پوید
دیوانه برون از همه ، آیین تو جوید
تا غنچهٔ بشکفتهٔ این باغ که بوید
هر کس به زبانی صفت حمد توگوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه
بیچاره بهائی که دلش زار غم توست
هرچندکه عاصی است زخیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر خیالی به امید کرم توست
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
