محضر آگاهان

پرسشی از محضر آیت الله جوادی آملی

پرسش:

فرشتگان چگونه از اسرار درونی انسان آگاه می‏شوند و آنها را ثبت می‏کنند؟
پاسخ :
 از امام صادق(علیه‌السلام) در همین زمینه مطلب بسیار مناسبی نقل شده است:
یکی از شاگردان امام صادق(علیه‌السلام) از ایشان پرسید: در مورد اعمال ما، فرشتگان آنچه می‏بینند می‏نویسند؛ امّا در مورد خاطرات و نیّتهایی که فقط از دل گذرانده‏ایم و هنوز به لباس عمل در نیاورده‏ایم، چگونه عمل می‏کنند؟ ﴿وَ اِنْ تُبدُوا ما فی أنفسکم أو تُخفُوهُ یُحاسبکُمْ بهِ اللّه﴾؛ در قیامت باید برای اسرار درونی‏ ای که تا به حال پیش کسی باز نگفته‏ اید، حساب پس بدهید. فرشتگان چگونه از این اسرار درونی آگاه می‏شوند؟...........

اشراف ائمه

سخنی از مرحوم آیت الله بهجت پیرامون امام شناسی و معرفت خدا:
گویا بنا بر این است که در عمل ، خدا نادیده گرفته شود، با این که در روایت کافى دارد که : در هر شهرى عمودى از نور است که امام - علیه السلام - اعمال بندگان را در آن مى بیند، و یا ملکى براى او خبر مى آورد. هم چنین روح القدس مؤید او و با او است ، غیر از آن وحى که هر سال یک بار در شب قدر بر او نازل مى شود............

شهید عشق

فروغی بسطامی

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی

نگاه دار دلی را که برده‌ای به نگاهی

مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد

که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

چو در حضور تو ایمان و کفر راه ندارد

چه مسجدی چه کنشتی، چه طاعتی چه گناهی.....

نی نامه

مولوی
مثنوی معنوی
دفتر اول
بشنو این نی چون شکایت می‌کند
از جداییها حکایت می‌کند
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم
جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم
هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من.......

یار پسندید مرا

غزلی از سایه
مژده بده ، مژده بده ، یار پسندید مرا
سایه ی تو گشتم و او برد به خورشید مرا
جان دل و دیده منم ، گریه ی خندیده منم
یار پسندیده منم ، یار پسندید مرا
کعبه منم ، قبله منم ، سوی من آرید نماز
کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا
پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من
آینه در آینه شد ، دیدمش ودید مرا .........

شرح صفات اولیاء

شرحی بر خطبه 210 نهج البلاغه از حضرت آیت الله جاودان :

می خواهم یک فرمایشی از نهج البلاغه خدمتتان عرض کنم. خیلی ممتاز است. دوتا خطبه و کلام از امیرالمومنین است. ظاهرا هم سید رضی و هم شارحان گفته اند اینها از کلمات بسیار ممتاز اخلاقی و سیر و سلوکی فرمایشات امیرالمومنین است. البته به ما هم هیچ ربطی ندارد. هیچ ربطی ندارد. اما اقلا آدم بفهمد که عالم چه خبر است. یک ذره بفهمد خب بهتر است. حالا مقدمات سخن را نمی دانیم. گویی از وسط سخن است. چون سید در نهج البلاغه کلمات برجسته از نظر بلاغت را انتخاب کرده. نهج البلاغه است دیگر. کلماتی که از نظر بلاغت برجسته بوده اند را انتخاب کرده است. بنابراین ممکن است یک مقداری در گذشته یا بعد این سخن فرمایش باشد. به هر صورت این مقداری که در نهج هست این است که من اینجا می خواهم برای شما عرض کنم. قَد أحیا عَقلَهُ ببینید به سرعت معلوم می شود که ما از این سری خارج هستیم. خیلی سریع. قَد أحیا عَقلَهُ عقلش را زنده کرده است. خب. این که عقلش را زنده کرده است، ممکن است من پیش خودم یک خیالی بکنم. اما وقتی دومی را می فرماید کاملا معلوم می شود که ربطی به ما ندارد. وَ أماتَ نَفسَهُ نفس اماره را در خودش کشته است. ببینید وقتی نفس اماره مرده باشد، هیچ حکمی برای ما ندارد. اما بر من که حکم دارد............

http://new.javedan.ir

راه عرشیان

مطلبی از مرحوم آیت الله بهاءالدینی:
برای آدم شدن و ورود به وادی سیر و سلوک، سیره عملی ائمه دین علیهم السلام را نصب العین خود قرار دهید که غیر از در خانه این خانواده، هیچ کجا خبری و چیزی نیست و هر کجا جای پای عرفان و شناخت را دیدید، بدانید که ارتباط با ائمه علیهم السلام آنجا بود، گرچه شهرت به خلاف آن باشد و بدون ارتباط با ائمه معصومین عرفان دروغ است. آنچه ما فهمیده ایم این است.تمام مراحلی که برای سالک الی الله ذکر شده و آنچه به نظر دیگران نرسیده است. همه را حضرت امیر، امام السالکین و معراج العارفین بدان اشاره فرموده است:
«قَدْ أَحْیَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِیلُهُ.........

صفات اولیاء

نهج البلاغه خطبه 210

قَدْ اءَحْیا عَقْلَهُ، وَ اءَماتَ نَفْسَهُ، حَتَّى دَقَّ جَلِیلُهُ، وَ لَطُفَ غَلِیظُهُ، وَ بَرَقَ لَهُ لا مِعٌ کَثِیرُ الْبَرْقِ، فَاءَبانَ لَهُ الطَّرِیقَ، وَ سَلَکَ بِهِ السَّبِیلَ، وَ تَدافَعَتْهُ الْاءَبْوابُ إ لى بابِ السَّلامَةِ، وَ دارِ الْإِقامَةِ، وَ ثَبَتَتْ رِجْلاهُ بِطُمَاءنِینَةِ بَدَنِهِ فِی قَرارِ الْاءَمْنِ وَالرَّاحَةِ، بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ اءَرْضَى رَبَّهُ

فیه ما فیه

مطلبی از کتاب فیه ما فیه مولوی:

یکى گفت که اینجا چیزى فراموش کرده‌ام. خداوندگار   فرمود که در عالم یک چیز است   که آن فراموش‌کردنى نیست. اگر جمله چیزها را فراموش کنى و آن را فراموش نکنى باک نیست و اگر جمله را به جاى آرى و یاد دارى و فراموش نکنى و آن را فراموش کنى هیچ نکرده باشى همچنان‌که پادشاهى ترا به ده فرستاد براى کارى معیّن تو رفتى و صد کار دیگر گزاردى چون آن کار را که براى آن رفته بودى نگزاردى چنان است که هیچ نگزاردى. پس آدمى درین عالم براى کارى  ٣ آمده است و مقصود آن است چون آن نمى‌گزارد پس هیچ نکرده باشد..........

روز وصل

مولوی

دیوان شمس
به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد
برای من مگری و مگو دریغ دریغ
به دام دیو درافتی دریغ آن باشد
جنازه‌ام چو ببینی مگو فراق فراق
مرا وصال و ملاقات آن زمان باشد
مرا به گور سپاری مگو وداع وداع
که گور پرده جمعیت جنان باشد..........

ارزش انسان

نهج البلاغه

حکمت 44

قَدْرُ الرَّجُلِ عَلى قَدْرِ هِمَّتِهِ، وَ صِدْقُهُ عَلى قَدْرِ مُرُوْءَتِهِ، وَ شَجاعَتُهُ عَلى قَدْرِ اءَنَفَتِهِ، وَ عِفّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَیْرَتِهِ

مقام و مرتبت هرکس به قدر همت اوست و صدق او به قدر جوانمردى اوست و شجاعتش به قدر عزت نفس اوست و عفّت او به قدر غیرت اوست .

خود پرستی

مولوی

عاشقی و بی‌وفایی کار ماست
کار،کار ماست چون او یار ماست
قصد جان جمله خویشان کنیم
هر چه خویش ما، کنون اغیار ماست
عقل اگر سلطان این اقلیم شد
همچو دزد آویخته بر دار ماست
خویش و بی‌خویشی به یک جا کی بود
هر گلی کز ما بروید خار ماست
خودپرستی نامبارک حالتیست
کاندر او ایمان ما انکار ماست..........

بصائر

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ فصّلت

روح مجرد

توصیف مرحوم سید هاشم حداد به بیان مرحوم علامه طهرانی در کتاب روح مجرد:

حضرت آقاى حاج سیّد هاشم در افق دیگرى زندگى مى‌نمود؛ و اگر بخواهیم تعبیر صحیحى را ادا کنیم در لا اُفُق زندگى میکرد. آنجا که از تعیّن برون جسته، و از اسم و صفت گذشته، و جامع جمیع اسماء و صفات حضرت حقّ متعال به نحو اتمّ و اکمل، و مورد تجلّیات ذاتیّۀ وَحدانیّۀ قهّاریّه، أسفار اربعه را تماماً طىّ نموده، و به مقام انسان کامل رسیده بود.
هیچ یک از قوا و استعدادات در جمیع منازل و مراحل سلوکى از ملکوت أسفل و ملکوت أعلى، و پیمودن و گردش کردن در أدوار عالم لاهوت نبود، مگر آنکه در وجود گرانقدرش به فعلیّت رسیده بود.
حاج سیّد هاشم انسانى بود با فعلیّت تامّه در تمام زوایا و نواحى حیات معنوى...........

تا او شود بنده خدا

مولوی

ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها
زان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا
زان سوی او چندان کرم زین سو خلاف و بیش و کم
زان سوی او چندان نعم زین سوی تو چندین خطا
زین سوی تو چندین حسد چندین خیال و ظن بد
زان سوی او چندان کشش چندان چشش چندان عطا
چندین چشش از بهر چه تا جان تلخت خوش شود
چندین کشش از بهر چه تا دررسی در اولیا..........