سلطنت معنوی
يكشنبه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۲، ۱۱:۰۹ ب.ظ
کلامی روح فزا از رساله لقاءالله میرزا جواد ملکی تبریزی :
سلطنت معنویه سلطنت واقعى است؛ مثل سلطنت انسان است به اعضاى خود و قوا و خیال خود. مثلاً ملاحظه نماید که در وصف سلطنت اخروى، از جمله اخبارى که در باب سلطنت اهل بهشت وارد شده است که فرمانى از جانب حضرت حق تعالى برایش میاورند که در آن نوشته است که:جعلتک حیاً لا تموت و تقول للشىء: کن فیکون!
من تو را زنده قرار دادم که نمیمیرى! و به چیز مى گویى: باش! و آن مى باشد!
و بالجمله؛ آن سلطنتى که خلاق عالم براى هر انسان صحیح المشاعر در احداث صور خیالیه عطا فرموده؛ نظیر و فوق آن را براى بندگان خاص خودش از انبیاء و اولیاء در این دنیا و به جمهور و یا همه اهل بهشت در آخرت، در احداث و ایجاد اعیان خارجیه باذن الله کرامت مى فرماید.
اهل معرفت، اعجاز انبیاء و ائمه را از این راه مى گویند.
خلاصه؛ اگر انسان هر مطلبى را با عقل بسنجد، خواهد دید که درجات و حدود اشیاء همه در جاى خود، و از روى عدل است و اگر عقل را کنار بگذارد، آن وقت حکمت باطل، و ابداً فرق میانه نور و ظلمت، خوب و بد، وضیع و شریف نخواهد ماند.بالجمله؛ این چند کلمه در قیاس شرافت این مطلب و مطلوبهاى دیگر کافى است و هکذا لذت و بهجت این مطلوب را اگر بخواهى فى الجمله تصور نمایى، یک نمره از لذّات آن عالم را بعضى از اهل معرفت چنین گوید که:
آن مقام دارالحیوان و حیاه حقیقى است، کأنه حیوه تغلى و تفور ؛ گویا چشمه و عین حیات و زندگى است که مى جوشد و فوران مى کند.
و در آن حال در هر لحظه براى اهلش تمام انواع لذّات بى اینکه بعضى به بعضى تداخل نماید و کسر و انکسار نموده، کیفیت دیگر حاصل شود موجود است؛ مثلاً تمام لذّات همه افراد هر نوع از مطعومات، وهکذا مرئیات و مسموعات و مشمومات و ملموسات در هر آنى بى اینکه یکى در دیگرى اثر نماید و یا باطل سازد حاصل است.حالا این لذّات از قبیل لذات عوالم حسیه جنه النعیم است؛ و اگر از این قیاس کنى لذّات و بهجات تجلیات انوار جمال و جلال حضرت جمیل و جلیل تعالى را، آن وقت لعل در بذل تمام
جهات جد و جهد و طاقت کفایت نماید و در اخبار ائمه (علیهم السلام) اشاراتى به این عوالم که عرض شده هست. مثلاً در خبر هست که آبى در بهشت هست که در آن طعم همه مشروبات و مطعومات میباشد و ایضاً در حدیث معراج گذشت که در جواب حضرت او جل جلاله که مى فرماید: هذه جنتى فتبحبح فیها! عرض میکند: وقتى که خودت را به من شناسانیدى از همه چیزها مستغنى شدم!
و در حدیث مهمانى گذشت که از تجلى حضرت حق تعالى چنین بیهوش میشوند که ابداً به هوش نیایند تا آخر حورالعین شکایت میکنند تا خداوند جلیل به هوششان مى آورد.
اى عزیز! جهد کن که ایمان به خدا و رسول و ائمه (علیهم السلام) بیاورى و ثواب و عقاب و بهشت و جهنم و قرب و بعد را مثل ملاحده این زمان، موهوم توهم نکنى!حالا اینها که عرض شد چیزهایى است که خطور به قلب بشر مى کند، و لا خطر على قلب بشر را از اینها قیاس کنى! بلى:
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند
از در خویش خدایا به بهشتم نفرست
که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس
خاک درت بهشت من مهر رخت سرشت من
عشق تو سر نوشت من راحت من رضای تو
سلطنت معنویه سلطنت واقعى است؛ مثل سلطنت انسان است به اعضاى خود و قوا و خیال خود. مثلاً ملاحظه نماید که در وصف سلطنت اخروى، از جمله اخبارى که در باب سلطنت اهل بهشت وارد شده است که فرمانى از جانب حضرت حق تعالى برایش میاورند که در آن نوشته است که:جعلتک حیاً لا تموت و تقول للشىء: کن فیکون!
من تو را زنده قرار دادم که نمیمیرى! و به چیز مى گویى: باش! و آن مى باشد!
و بالجمله؛ آن سلطنتى که خلاق عالم براى هر انسان صحیح المشاعر در احداث صور خیالیه عطا فرموده؛ نظیر و فوق آن را براى بندگان خاص خودش از انبیاء و اولیاء در این دنیا و به جمهور و یا همه اهل بهشت در آخرت، در احداث و ایجاد اعیان خارجیه باذن الله کرامت مى فرماید.
اهل معرفت، اعجاز انبیاء و ائمه را از این راه مى گویند.
خلاصه؛ اگر انسان هر مطلبى را با عقل بسنجد، خواهد دید که درجات و حدود اشیاء همه در جاى خود، و از روى عدل است و اگر عقل را کنار بگذارد، آن وقت حکمت باطل، و ابداً فرق میانه نور و ظلمت، خوب و بد، وضیع و شریف نخواهد ماند.بالجمله؛ این چند کلمه در قیاس شرافت این مطلب و مطلوبهاى دیگر کافى است و هکذا لذت و بهجت این مطلوب را اگر بخواهى فى الجمله تصور نمایى، یک نمره از لذّات آن عالم را بعضى از اهل معرفت چنین گوید که:
آن مقام دارالحیوان و حیاه حقیقى است، کأنه حیوه تغلى و تفور ؛ گویا چشمه و عین حیات و زندگى است که مى جوشد و فوران مى کند.
و در آن حال در هر لحظه براى اهلش تمام انواع لذّات بى اینکه بعضى به بعضى تداخل نماید و کسر و انکسار نموده، کیفیت دیگر حاصل شود موجود است؛ مثلاً تمام لذّات همه افراد هر نوع از مطعومات، وهکذا مرئیات و مسموعات و مشمومات و ملموسات در هر آنى بى اینکه یکى در دیگرى اثر نماید و یا باطل سازد حاصل است.حالا این لذّات از قبیل لذات عوالم حسیه جنه النعیم است؛ و اگر از این قیاس کنى لذّات و بهجات تجلیات انوار جمال و جلال حضرت جمیل و جلیل تعالى را، آن وقت لعل در بذل تمام
جهات جد و جهد و طاقت کفایت نماید و در اخبار ائمه (علیهم السلام) اشاراتى به این عوالم که عرض شده هست. مثلاً در خبر هست که آبى در بهشت هست که در آن طعم همه مشروبات و مطعومات میباشد و ایضاً در حدیث معراج گذشت که در جواب حضرت او جل جلاله که مى فرماید: هذه جنتى فتبحبح فیها! عرض میکند: وقتى که خودت را به من شناسانیدى از همه چیزها مستغنى شدم!
و در حدیث مهمانى گذشت که از تجلى حضرت حق تعالى چنین بیهوش میشوند که ابداً به هوش نیایند تا آخر حورالعین شکایت میکنند تا خداوند جلیل به هوششان مى آورد.
اى عزیز! جهد کن که ایمان به خدا و رسول و ائمه (علیهم السلام) بیاورى و ثواب و عقاب و بهشت و جهنم و قرب و بعد را مثل ملاحده این زمان، موهوم توهم نکنى!حالا اینها که عرض شد چیزهایى است که خطور به قلب بشر مى کند، و لا خطر على قلب بشر را از اینها قیاس کنى! بلى:
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانه تو هر دو جهان را چه کند
از در خویش خدایا به بهشتم نفرست
که سر کوی تو از کون و مکان ما را بس
خاک درت بهشت من مهر رخت سرشت من
عشق تو سر نوشت من راحت من رضای تو
علیکم بالمتون لا بالحواشی
البته جسارت نباشه ها ، من باب شوخی عرض شد در راستای تغییرات مکرر دکوراسیون اینجا