همنشین دل
جمعه, ۲۵ بهمن ۱۳۹۲، ۱۱:۳۵ ق.ظ
حافظ شیرازی
ای هـدهـد صـبـا بـه سـبـا مـی‌فـرستمت بـنـگـر کـه از کـجـا بـه کـجـا می‌فرستمت
حـیـف اسـت طایری چو تو در خاکدان غم زیـن جـا بـه آشـیـان وفـا مـی‌فـرسـتـمـت
ای هـدهـد صـبـا بـه سـبـا مـی‌فـرستمت بـنـگـر کـه از کـجـا بـه کـجـا می‌فرستمت
حـیـف اسـت طایری چو تو در خاکدان غم زیـن جـا بـه آشـیـان وفـا مـی‌فـرسـتـمـت
در راه عـشـق مـرحـلـه قـرب و بعد نیست مـی‌بـیـنـمـت عـیـان و دعـا مـی‌فرستمت
هـر صـبـح و شـام قـافـلـه‌ای از دعای خیر در صـحـبـت شـمـال و صـبـا می‌فرستمت
تـا لـشـکـر غـمـت نـکـنـد مـلـک دل خـراب جــان عـزیـز خـود بـه نـوا مـی‌فـرسـتـمـت
ای غـایـب از نـظر که شدی همنشین دل مــی‌گـویـمـت دعـا و ثـنـا مـی‌فـرسـتـمـت
در روی خــود تــفــرج صــنــع خــدای کــن کــآیــیــنــهٔ خــدای نــمـا مـی‌فـرسـتـمـت
تـا مـطـربـان ز شـوق مـنـت آگـهـی دهـند قـول و غـزل بـه سـاز و نـوا مـی‌فـرستمت
سـاقـی بـیـا که هاتف غیبم به مژده گفت بــا درد صـبـر کـن کـه دوا مـی‌فـرسـتـمـت
حـافـظ سـرود مـجـلس ما ذکر خیر توست
بشتاب هان که اسب و قبا می‌فرستمت
