هو

بحثی پیرامون علم حقیقی از مرحوم آیت الله بهاءالدینی :

علوم نورى ، حرکت روحانى مى خواهد، احتیاج به حرکت جسمانى ندارد. لازم نیست انسان از محل خودش براى کسب آن حرکت و مسافرت کند، بلکه با حرکت روحانى به این علوم نائل مى شود. این علوم اختصاص به اهل علم ندارد. غیر اهل علم هم مى توانند از این علوم استفاده کنند. این در صورتى است که مبادى و مقدمات آن مهیا باشد و به حسب اعتقاد و اخلاق و عبادات ، کفر و الحاد نداشته باشد، خودش را ساخته باشد، زبان ، زبان خدا باشد، زبان دروغگو نباشد؛ وگرنه به این علوم نورى نمى رسد و راهى به آن پیدا نمى کند. باید اعتقادات ، اسلامى باشد. باید از آلودگیها نجات پیدا کرد و داراى اخلاق کریمه شد.
مبادى این علوم از انبیاست . تمام علوم به علم انبیا و اولیا و اوصیا باز مى گردد. براى نیل به آن ، آدم باید خودش را درست کند. این علوم ، اختیارى نیست . اگر مبادى درست شد، این علوم غرس مى شود و تا ابد روشن مى شوید. مثل رعبى که خدا در قلوب کفار قرار مى دهد. اساس این علوم ، اخلاص در عمل و طهارت و پاکدامنى است . هر کس این مسیر را نرود پشیمان مى شود و ضرر مى بیند. والعصر ان الاءنسان لفى خسر.
جوانى و نشاط موقت ، بالاخره از انسان گرفته مى شود و دیگر از لذات دنیا نمى تواند استفاده کند، ولى همیشه از لذات روحانى بهره مند است . انسان باید خود را به آن لذات برساند. لذات روحانى نصیب زبان هرزه و چشم هرزه نمى شود. باید خود را اصلاح کرد. از مبادى شروع کنید. اگر خود را در حد خودتان اصلاح کنید، با همان مى فهمید که خدایى هست .
ما اخلص عبد لله عزوجل اءربعین صباحا الا جرت ینابیع الحکمه من قلبه على لسانه؛ اگر چهل روز مرد خدا شدید، در قلب شما حکمت جارى مى شود. اگر از تخیلات شیطانى و اوهام صرف نظر کردید و مرد خدا شدید به این نائل مى شوید. اگر در قلب حکمت پیدا شد، در لسان و زبان هم حکمت پیدا مى شود. اگر قلب جهنمى باشد، زبان و دست و پا و چشم ، همه جهنمى است . قلبی که مورد افاضات الهى است ، غیر از قواى دماغیه است . اگر قلب اصلاح شد، اگر به طور کامل هم نائل نشدید، فى الجمله نائل مى شوید. خداوند همه را موفق کند که خود را اصلاح کنید. خداوند همه را به لطف خود هدایت کند و ایمان عطا کند تا از مکتب اسلام کمال استفاده را ببرید.