هو

استاد معظم حضرت آیت الله شوشتری (حفظه الله) در کتاب خرمن معرفت فرموده اند:

روزی در قم که در منزل مشغول مطالعه بودم، یک ساعت به ظهر مانده بود که زنگ در زده شد، وقتی در را باز کردم دیدم سه نفر هستند که هر سه بسیار لاغر و نورانی بودند. یکی معم بود و دو نفر دیگر فقط عبا بر دوش داشتند.

آقایی که معمم بود فرمود: چند دقیقه ای با شما کار داریم، اجازه می فرمایی؟

من هم با شوق و اشتیاق آنها را به داخل راهنمایی کردم. چند دقیقه ای نشسته بودند که فرمودند: اگر مزاحم نیستیم ناهار را هم خدمت تان باشیم؟

گفتم: بسیار لطف می کنید.

آقای معمم به آن دو نفر فرمود: شما به حرم بروید و پس از نماز ظهر و عصر برای ناهار برگردید. در نتیجه بنده با ایشان تنها ماندیم. فرمودند : شما در مورد سلوک عرفانی خود سوالی دارید که به کسی هم نگفته اید، جواب شما در خود قرآن است.

سپس فرمودند: یک جلد قرآن و دفتری که جلد آن سبز باشد را بیاور و هر چه می گویم بنویس. قرآن را باز کردند و سوره ی شوری آیه 52 و 53 را نشان دادند و فرمودند: این دو آیه ی آخر سوره ی شوری راه را به سالک نشان می دهد،( وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا کُنتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِی بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الْأُمُورُ )

بعد ادامه دادند: در این آیه به صورت واضح بیان می کند که :

" لیس العلم بکثرت التعلیم و التعلم بل هو نورٌ یَقذفه الله فی قلب من یشاء "

ایشان هنگام رفتن فرمودند:

شما یکبار دیگر هم مرا ملاقات خواهی کرد و به واسطه ی شما، یک نفر دیگر با من آشنا خواهد شد. البته این ملاقات هنوز اتفاق نیفتاده است ولی می دانم که ایشان هنوز زنده هستند.

 کتاب خرمن معرفت، تالیف حجت الاسلام والمسلمین موسوی مطلق