امام حسین علیه السلام
جمعه, ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۸:۲۲ ق.ظ
کلامی دلنشین از آیت الله جوادی آملی :
امام حسین (علیه السلام)، سید و بزرگ شهیدان عالم معصومان که در کنار سفرهٴ قرآن تربیت شده اند، سخن آخِر را میزنند؛ چنانکه قرآن کریم سخن همهٴ انبیای الهی و کتابهای آنان را تصدیق میکند، ولی بر آنها مهیمن و مصیطر است.
توضیح آنکه پرورشیافتهٴ دامان قرآن کریم، در عین حال که روش و سیرهٴ اولیای گذشته را تصدیق میکند، بر آنها مهیمن است و سخن فائق از آنِ اوست؛ یعنی اگر در امتهای پیشین انبیایی بوده است، آورندهٴ قرآن سیّد و خاتم آنان است و اگر در گذشته خلفای الهی بوده اند، خلیفهٴ پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) که در مهد قرآن است، سیّد و سالار خلفاست.
اگر در امت های پیشین، کسانی به مقام ولایت باریافته اند یا کسانی به مقام شامخ امامت رسیده اند، اهل بیت (علیهمالسلام) سیّد اولیا و خاتم ائمه اند. ایشان، امام امت و امام ائمهٴ پیشین هستند، و نیز خلیفه، ولی و شهید اعمال ما و خلیفه، ولی و شهید خلفا و اولیا و شاهدان الهی پیشین هستند؛ ﴿فکیف إذا جئنا من کل أُمة بشهید و جئنا بک علی هؤلاء شهیداً﴾.
اکنون روشن میشود که اگر کسی در این مکتب، شربت شهادت بنوشد، خاتم و سیّد شهدای پیشین است. بنابراین، معنای «سیدالشهدا» فقط بزرگِ شهدای کربلا نیست؛ زیرا این مقام برای امام حسین (علیهالسلام) بسیار کوچک است؛ بلکه آن حضرت (علیهالسلام) سیّد و بزرگ همهٴ انبیا و خلفایی است که در گذشته به شهادت رسیده اند و نیز سید همهٴ شهیدان غیرمعصوم گذشته و آینده است؛ چنانکه حضرت زهراء (سلام الله علیها) سیدهٴ زنان گذشته و آینده است.
از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده: حضرت امام حسین (علیهالسلام) و برادر گرامی او، امام حسن (علیهالسلام) بزرگ جوانان بهشت هستند؛ «الحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّة». همهٴ انبیا، اولیا، صالحان، صدیقان و شهیدان در بهشت جوان هستند نه پیر، و این دو امام هُمام (علیهماالسلام) بزرگِ آنان هستند. این روایت نشان میدهد که امام حسین (علیهالسلام) سیّد و بزرگ همهٴ شهیدان عالم است و این مقام به برکت همراهی ایشان با حقیقت قرآن کریم است که مهیمن بر دیگر کتابهای آسمانی است؛ یعنی:
1. حقیقت عترت همتای حقیقت قرآن است.
2. حقیقت قرآن، گذشته از تصدیقِ صحایف سابق، مهیمن بر آنهاست.
3.هر پیامبری همتای کتاب آسمانی خویش است.
4.وقتی قرآن بر کتابهای وحیانی سلف مهیمن است، عترت نیز که همتای قرآن کریم است، مهیمن بر رجال بزرگ الهی گذشته است.
امام حسین (علیه السلام)، سید و بزرگ شهیدان عالم معصومان که در کنار سفرهٴ قرآن تربیت شده اند، سخن آخِر را میزنند؛ چنانکه قرآن کریم سخن همهٴ انبیای الهی و کتابهای آنان را تصدیق میکند، ولی بر آنها مهیمن و مصیطر است.
توضیح آنکه پرورشیافتهٴ دامان قرآن کریم، در عین حال که روش و سیرهٴ اولیای گذشته را تصدیق میکند، بر آنها مهیمن است و سخن فائق از آنِ اوست؛ یعنی اگر در امتهای پیشین انبیایی بوده است، آورندهٴ قرآن سیّد و خاتم آنان است و اگر در گذشته خلفای الهی بوده اند، خلیفهٴ پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) که در مهد قرآن است، سیّد و سالار خلفاست.
اگر در امت های پیشین، کسانی به مقام ولایت باریافته اند یا کسانی به مقام شامخ امامت رسیده اند، اهل بیت (علیهمالسلام) سیّد اولیا و خاتم ائمه اند. ایشان، امام امت و امام ائمهٴ پیشین هستند، و نیز خلیفه، ولی و شهید اعمال ما و خلیفه، ولی و شهید خلفا و اولیا و شاهدان الهی پیشین هستند؛ ﴿فکیف إذا جئنا من کل أُمة بشهید و جئنا بک علی هؤلاء شهیداً﴾.
اکنون روشن میشود که اگر کسی در این مکتب، شربت شهادت بنوشد، خاتم و سیّد شهدای پیشین است. بنابراین، معنای «سیدالشهدا» فقط بزرگِ شهدای کربلا نیست؛ زیرا این مقام برای امام حسین (علیهالسلام) بسیار کوچک است؛ بلکه آن حضرت (علیهالسلام) سیّد و بزرگ همهٴ انبیا و خلفایی است که در گذشته به شهادت رسیده اند و نیز سید همهٴ شهیدان غیرمعصوم گذشته و آینده است؛ چنانکه حضرت زهراء (سلام الله علیها) سیدهٴ زنان گذشته و آینده است.
از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شده: حضرت امام حسین (علیهالسلام) و برادر گرامی او، امام حسن (علیهالسلام) بزرگ جوانان بهشت هستند؛ «الحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّة». همهٴ انبیا، اولیا، صالحان، صدیقان و شهیدان در بهشت جوان هستند نه پیر، و این دو امام هُمام (علیهماالسلام) بزرگِ آنان هستند. این روایت نشان میدهد که امام حسین (علیهالسلام) سیّد و بزرگ همهٴ شهیدان عالم است و این مقام به برکت همراهی ایشان با حقیقت قرآن کریم است که مهیمن بر دیگر کتابهای آسمانی است؛ یعنی:
1. حقیقت عترت همتای حقیقت قرآن است.
2. حقیقت قرآن، گذشته از تصدیقِ صحایف سابق، مهیمن بر آنهاست.
3.هر پیامبری همتای کتاب آسمانی خویش است.
4.وقتی قرآن بر کتابهای وحیانی سلف مهیمن است، عترت نیز که همتای قرآن کریم است، مهیمن بر رجال بزرگ الهی گذشته است.
