توبه: نردبان عرش
يكشنبه, ۲۲ دی ۱۳۹۲، ۰۸:۴۸ ب.ظ
مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی پیرامون معنای توبه در رساله لقاء الله چه زیبا و حکیمانه میفرمایند :
[جد میخواهد، بیجد بلکه به هوا و هوس، کار از پیش نمیرود و میتوانم عرض بکنم که گریه هاى ما هم گریه واقعى نیست، چرا؟!
گریه آن است که از سوز دل آید بیرون و الا هر آب چشم گریه
نیست!
ولى افتضاح اینجاست که ماها از آن گریه دروغى هم عارى و مبرا هستیم! چرا که همان گریه دروغى را هم اگر انسان مواظب باشد، اثرى در قلب میکند که بالأخره منجر به گریه واقعى و حقیقى میشود.
بارى؛ این توبه را که بنده به جا بیاورد امیدوارى خیلى است که همین توبه، برایش علت تامه وصول به مقصود باشد؛ چرا که صریح آیه وافى هدایت است که: ان الله یحب التوابین
و عرض شد که محبت خدا به بنده را میفرمایندکه عبارت است از کشف حجب و مقصود اصلى هم همین است و بس.
فیالها من درجه ما أعظمها و أعلاها!
ولى افتضاح اینجاست که ماها از آن گریه دروغى هم عارى و مبرا هستیم! چرا که همان گریه دروغى را هم اگر انسان مواظب باشد، اثرى در قلب میکند که بالأخره منجر به گریه واقعى و حقیقى میشود.
بارى؛ این توبه را که بنده به جا بیاورد امیدوارى خیلى است که همین توبه، برایش علت تامه وصول به مقصود باشد؛ چرا که صریح آیه وافى هدایت است که: ان الله یحب التوابین
و عرض شد که محبت خدا به بنده را میفرمایندکه عبارت است از کشف حجب و مقصود اصلى هم همین است و بس.
فیالها من درجه ما أعظمها و أعلاها!
و من مقام ما أسناها و أبقاها!
و من حال ما ألذ و أبهجها!
وه، چه درجه اعظم و بلندى! و چه مقام رفیع و ماندگارى! و چه حال لذت بخش و بهجت آفرینى است!]
رفتم به در خدای خود توبه کنم وز هرگنه و خطای خود توبه کنم
تحقیق گناه می نمودم دیدم باید ز صوابهای خود توبه کنم
