هو

  مطلبی پیرامون خواب و مکاشفه از آیت الله حاج سید حسین یعقوبی قائنی :

تعلق انسان در هنگام خواب از بدن و متعلقات خود کم شده و روح او به عالم بالا توجه پیدا مى‏ کند. و چون روح در عالم خود محیط بر عالم ماده مى‏ باشد هر چه به مرکز خود - که عالم امر است - نزدیک‏ تر گردد احاطه‏ ى او بیشتر مى‏ شود؛ لذا گاهى از آن عالم که معناى محض است، اطلاعاتى به دست آورده، آنگاه قبل از بیدار شدن براى تفهیم به خود مناسب با سلیقه و طرز تفکرش آنها را صورت بندى و ترسیم مى‏ نماید.
البته ممکن است براى افرادى قبل از رسیدن به عالم امر به واسطه ‏ى ارواح طیبه معنایى در عالم صورت افاضه شود که طبعا نیازمند صورت بندى جدید نخواهد بود. کما اینکه ممکن است معنایى را ببیند، لکن نتواند صورت مناسبى براى آن ترسیم نماید، که در این مواقع پس از بیدارى گرچه مى‏ فهمد جایى رفته و چیزى دیده، لیکن نمى ‏تواند صورت آن را در ذهن بیاورد. مطالب بسیار مهم اغلب همین طور است.
کشف نیز که غالبا در نتیجه‏ ى عبادت و کم شدن تعلقات مادى حاصل مى‏ شود چیزى شبیه خواب دیدن امّا در بیدارى است که در آن ممکن است انسان اختیارا یا بدون اختیار اطلاعاتى را از مرکز روح خود یا ارواح طیبه به دست آورد.
ناگفته نماند: چه در خواب و چه در مکاشفه انسان ابتدا از عالم خیال خود عبور مى‏ کند و چیزهایى مى ‏بیند که معمولاً همان‏ هایى است که در طول روز با آنها مأنوس بوده است. البته بسیارى از افراد اصلاً قدمى از عالم خیال فراتر نرفته و پیوسته با خیالات خود بسر مى‏ برند، لیکن اگر انسان از عالم خیال بگذرد در آن صورت وارد جو که مابین زمین و آسمان و محل سکونت شیاطین است مى‏ گردد که ممکن است در آنجا نیز مطالبى به او القا نمایند که معمولاً به صورت جریانات آشفته و مطالب وحشتناک در مى‏ آید.
خواب و کشفى که مربوط به این دو مرحله است معمولاً تعبیر ندارد. مکاشفات و خواب‏هاى صحیح عمدتا مربوط به فوق این دو مرحله مى‏ باشد، لکن همان‏ها نیز در مسیر بازگشت، از القاءات شیطانى ایمن نیست. در عین حال چون ممکن است معانى متعددى توسط افراد مختلف به صورت واحدى ترسیم گردد و یا معناى واحدى به شکل‏ هاى مختلف صورت بندى شود، تعبیر آن بسیار مشکل است؛ لذا تعبیر خواب و درک معناى صحیح کشف کار هر کسى نیست. و معبر کسى است که بتواند با توجه نمودن به روحیه و طرز تفکر شخص از نقل کشف یا خواب، اصل آن معنا را بیابد و یا همزمان با نقل آن از نفس گوینده عبور کرده و با تماس گرفتن با ملکوت او معنایى را که دیده است درک نماید.
بر این نکته نیز باید تأکید نمود که خواب و کشف خود به خود چیزى نیست که مایه‏ ى دل‏ خوشى انسان باشد مگر اینکه موجب ترغیب و نشاط و رجاء گردد و انسان را به تلاش بیشترى در انجام وظایف و تکالیف بندگى تشویق نماید یا هشدارى براى جلوگیرى از ارتکاب معاصى باشد و یا لااقل مجهولى را براى انسان روشن نماید.